بعد از هزار و سيصد و چهل و چند سال، هيچ از خود پرسيده‌اي كه چرا اينان خود را «راهيان كربلا» ناميده‌اند، با اين‌همه شيدايي و اشتياق كه گويا هنوز قافله‌ي سال شصت و يكم هجري قمري به بيابان كربلا نرسيده است؟ مگر آنان سرِ مبارك امام عشق را بر فراز نيزه نديده‌اند؟ مگر شفق را نديده‌اند كه چه‌سان در خون نشسته است؟ مگر بوي خون را نشنيده‌اند؟ ... و بر عَلَم‌هايشان نوشته‌اند: كُلُّ اَرْضٍ كَرْبَلا و كُلُّ يَومٍ عاشورا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر